က်ြန္ေတာ္ၿပန္လာခဲ့ပါဥိးမည္
==================
က်ြန္ေတာ္တို႔ သားအဖ ေရာက္ေတာ့ လူအေတာ္စံုေနၿပီၿဖစ္သည္….စံ
အေလာင္းကို ၿပင္ထားသည္က….. ေရေ၀းသုႆန္ ခန္းမ ေဆာင္ (၁) တြင္ၿဖစ္သည္…. ခန္းမ (၁) ဆိုသည္မွာ ေရေ၀းသုႆန္ မီးသၿဂိဳလ္စက္ႏွစ္လံုး၏ ညာဘက္ေထာင့္ဆံုး အေအးတိုက္ႏွင့္ကပ္လ်က္ခန္းမ
ခန္းမထဲ၀င္သြားေတာ့ … အေဖ႔ အစ္မ.. က်ြန္ေတာ့ အေဒၚႏွင့္…. သူမ၏ သမီး က်ြန္ေတာ့္ အစ္မတို႔ က လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္……. (ေအာင္ေအာင္… မေတြ႔တာေတာင္ၾကာၿပီ ….. ပို၀လာတယ္ေနာ္… ဒါနဲ႔ စာေမးပြဲေရာ… အေၿခအေန) က်ြန္ေတာ့အမ မွ ေမးၿခင္းၿဖစ္ပါသည္…… က်ြန္ေတာ္ အမုန္းဆံုးေမးခြန္းလည္း ၿဖစ္သည္…… ခုတေလာအေမးခံရဆံုးေမးခြန္းလ
က်ြန္ေတာ္ စာေမးပြဲက်ထားပါသည္….
စာေမးပြဲဆိုသည္ မွာ က်ြန္ေတာ္၏ အလုပ္စာေမးပြဲကို ဆိုလုိပါသည္….အရာရွိ ၿဖစ္ရန္ေၿဖရေသာစာေမးပြဲၿဖစ္
(အင္း…. က်တယ္ေလ….ေအာင္ေတာ့ ၿပန္ထြက္ေတာ့ မယ္… မေၿဖခ်င္ေတာ့ ဘူး…)
သူမက ေတာ့ ၀တ္ေက်တန္းေက်ေမးေပမယ့္ …. ေၿဖရသူ အတြက္က မခံသာ….. ဒါႏွင့္ပဲ … အသုဘရႈရန္… အေလာင္းၿပင္ထားရာ စင္ဘက္သို႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္……. အသုဘရႈ႔ ရမည္သာ ဆိုသည္…. ေသသူကုိ ကိုယ္လည္း သိသည္မဟုတ္…… မသိတာမွ လံုးလံုးကို မသိၿခင္းၿဖစ္သည္…ခန္းမထိပ္ေ
ေသသူက အသက္(၄၆)ႏွစ္….. ငယ္ငယ္ပဲရွိေသးသည္ဟုေၿပာရမည
ဆရာေလးမ်ား က သရဏဂံုလာတင္ေပးပါသည္…. ဆရာေလးမ်ား ၏ သရဏဂံု တင္သည္႔ အသံက ေဆြးေဆြးေၿမ႔ေၿမ႔…… မ်က္ရည္မခိုင္သူေတြ ငိုသည္…… က်ြန္ေတာ္လည္း အေနာက္နည္းနည္း ဆုတ္ေပးလုိက္သည္… ငိုခ်င္သူေတြ ငိုၾကပါေစ……. အေနာက္နားတြင္…. သစ္သားေခါင္းတစ္လံုးတင္ထားသ
(အေဖ က်ြန္ေတာ္ အၿပင္ကေနပဲ ေစာင့္ေနေတာ့မယ္….)
ဟုဆိုကာ… ခန္းမအၿပင္သို႔ ထြက္လာလိုက္သည္….. လူေတြကလည္း မ်ားလိုက္သည္႔ ၿဖစ္ခ်င္း… ခန္းမအၿပင္ဘက္ကို ပါလွ်ံထြက္ေနသည္…. ငါ့အလွည္႔ လိုလွ်င္ေကာ ဒီလိုအသုဘစည္ကားပါ့မလား……
(ဒီလူလူေတာ္ဗ်….. ႏွေၿမာတယ္ဗ်ာ…. တကယ္)
(အစားမဆင္ၿခင္လို႔ ဗ်…. လူက ေတာ္ရက္သားနဲ႔ အစားအေသာက္ကို မထိန္းတာေလ… .၀လြနး္ၿပီး …. ႏွလံုးအဆီပိတ္ေတာ့တာေပါ့…ေဟ
(သူ႔ မိသားစုေတာ့ မလြယ္ဘူးဗ်ာ…. သားေလးကတစ္ေယာက္က်န္ခဲ့ေသးတ
(စိတ္မထိန္းႏိုင္လု႔ိထြက္လာ
က်ြန္ေတာ့ ေဘးမွလူမ်ား ေၿပာေသာစကားမ်ားၿဖစ္သည္…. ေအာ္… ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႔ အသုဘ စည္ကားတာကိုး…… ပူေဆြးသူေတြမ်ားၾကတာကိုး…..
အေအးတိုက္ တံခါး၀တြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကို လုိက္ဖတ္ေနမိၿပန္သည္….. ည ၂၀နာရီေနာက္ပိုင္း အေလာင္းသယ္လွ်င္…. ကာယကံရွင္တစ္ဦးလိုက္ေပးရမည
ဂ်ိမ္း ဂ်လိမ္း ဂ်လိမ္း…. ဂ်မ္း ဂ်မ္း ဂ်မ္း….
သံလွည္း တစ္စင္းအနားမွၿဖတ္သြားတာၿဖစ
ေနာက္ကေန ေနာက္အေလာင္းတစ္ေလာင္းလိုက္
အေလာင္းက …. သံလွည္းတဂ်ိမ္းဂ်ိ္မ္းတြန္း
ခန္းမတစ္ခုတြင္ေတာ့….. ပထမတြန္းထုတ္လာသည္ ေယာက္က်ားၾကီးကို အေလာင္းၿပင္ထားသည္ကိုသြားေတ
ဒါႏွင့္ ခန္းမထဲ ခပ္တည္တည္ပဲ ၀င္သြားလိုက္သည္…. ဒီအသုဘကေတာ့ မစည္…. ေတာ္ေတာ့ကို မစည္…. ထိုင္ခံုတစ္၀က္ေတာင္လူမၿပည္
အေလာင္းကုိ ၾကည္႔ရတာ ပါးရိုးနရိုးမ်ား ခ်ိဳင့္ေနသည္…. မေသခင္က အေတာ္ ေသာက္စားထားပံုရသည္…. ထို အခ်ိန္တြင္လူတစ္ေယာက္ထလာၿပီ
(ကဲ ရဲေဘာ္ၾကိး မင္းေရွ႔ တန္းကေန က်ဆံုးသြားတာကို ၀မး္နည္းပါတယ္…. ငါတုိ႔ လညး္ ဆက္လို္က္လာမွာပါကြာ.. ဟားဟား…. ဘာပဲ ေၿပာေၿပာ ရပ္ကြက္ထဲေတာ့ ၀မး္သာၾကမွာကြ… မင္းေကာ္ေကာ္ဆဲေနတဲ့ ဒဏ္က အားလံုးလြတ္သြားၿပီေလ…. ) ဟု ခပ္တိုးတုိး လာေၿပာသည္…
အသုဘရွင္မ်ား မၾကားေအာင္ၿဖစ္သည္….
အသုဘရွင္မ်ား ၾကားလွ်င္ေကာ…. ေရွ႔ ဆုံးတန္းတြင္ ထိုင္ေနသည္က ထုိ လူၾကီး ၏ မိန္းမၿဖစ္ဟန္တူသည္… ခံုေပၚေၿခေထာက္တင္ထိုင္ရင္း
(ေအးဟယ္… ေသသြားတာပဲ ေအးပါတယ္…. ငါမလဲ သူ႔ ၿပဳစုရတာနဲ႔ ေစ်းေရာင္းရတယ္ကို မရွိဘူး…. ဒီကြမး္ယာဆိုင္ကယ္ေနလို႔ ေပါ့.. ဒါေတာင္ဒင္းက.. စိတ္ဆိုးရင္.. ဆုိင္ကို ထကန္ရင္ကန္ေသးတာ …… ငါကေတာ့ ၀မ္းေတာင္မနည္းဘူး…… ဟြန္း)
ခပ္တည္တည္ပဲ ေသသူေရွ႔ မွာ ေသသူ ႔ အတင္းကို တုတ္ေနသည္…… ထိုအခ်ိန္တြင္…. ခပ္ငယ္ ငယ္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အနားေရာက္လာၿပီး
(ဥိးက ဘယ္ကလဲ…. သမီးအေဖနဲ႔ အသိလား… ထိုင္ပါဦးရွင့္)
(ေအာ္ … အင္း.. ဟုတ္တယ္… သူက ဦးနဲ႔ ဆံုဖူးတယ္… အရမ္းေတာ့ မရင္းနီးပါဘူး.. .အခု ဟိုဘက္က အသုဘ တစ္ခုပို႔ ရင္း တိုက္တုိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေတြ႔လ
လွီးလႊဲ ေရြ႔ အေတာ္ေၿဖယူရသည္….. ဟုတ္သည္ေလ…. ကိုယ္ႏွင့္ ဘာမွ မပတ္သက္ပဲ အသုဘလာရႈ႔ မိေနသည္ကိုး.. လုိက္ပို႔မိေနသည္ကိုး….
(အသုဘကေတာ့ မစည္ပါဘူးဦးရယ္…. ဒိလူ
ဆယ္ေယာက္ဆယ့္ငါးေယာက္ေတာင္မ
( သမီးက အေဖေသေတာ့ ၀မး္ေတာ့ နည္းမိပါတယ္….. ဒါေပမယ့္ေလ…. ၀န္တစ္ခုေပါ့သြားသလိုပဲ…သမီ
(ဟို.. ဒီလိုပါပဲ သမီးရယ္…သမီးေဖေဖနဲ႔ က .. မိတ္ေဆြေတြပါ…. ဆံုဖူးတယ္ဆိုရံုပါပဲ… ကဲကဲ ..ဦးလည္း ဟိုဘက္ခန္းမၿပန္သြားလိုက္ဦ
ဟုဆိုကာ ေကြ႔ပတ္ထြက္ခဲ့ရသည္……
ေၾသာ္ ….. ခ်မ္းသာသာ ဆင္းရဲရဲ ေနာက္ဆံုး ဒိမွာပဲ လာစုၾကရတယ္ ဆိုေပတဲ့….. တစ္ရက္ တည္း သၿဂိဳလ္ၾကမယ့္ အေလာင္းႏွစ္ေလာင္းေတာင္…. လိုက္ပို႔ သူခ်င္းမတူ….. ပူေဆြးတာခ်င္းမတူ…..
ငိုသူမရွိတဲ့ အသုဘနွင့္ …. ငုိသူမ်ားလြန္းတဲ့ အသုဘ….. ေအာ္… ဘာေတြေၾကာင့္ကြာၿခားသြားတာလ
ဒီလူႏွစ္ေယာက္ဟာ… တကယ္ဆို ခဏေလာက္ၾကာရင္ ၿပာဘ၀ေရာက္ေတာ့ မွာပဲ….
သူတို႔ တင္ထားေသာ စင္အၿမင့္ခ်ငး္ကလည္း အတူတူပဲ….. ၿပင္ဆင္ထားပံုခ်င္းသာ အနည္းငယ္ကြာၿပီး…မလႈပ္ႏိုင္
ဒါဆို ဘာေတြကြာၿခားေနတာလဲ…..
သူတို႔ အသက္ရွင္စဥ္က လုပ္ရပ္ေတြေပါ့….. သူတို႔ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ ဘယ္ေလာက္ေက်းဇူးၿပဳဖူးလဲ ဆိုတာေတြေပါ့…. သူတို႔ ဘ၀ကို ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိေအာင္ ေနခဲ့သလဲဆိုတာေတြေပါ့….
ထိုအခ်ိန္တြင္ .. ခန္းမ (၁ ) မွ ေၾကးစည္ထုသံၾကားသၿဖင့ ္ ခပ္သြက္သြက္ပဲေလွ်ာက္လာခဲ့လ
ေရွ႔ဆံုးမွ.. ေသသူ၏ ဓာတ္ပံုကိုင္လာၿပီး အေနာက္မွ ပန္းၿခင္းမ်ားကို လူငယ္ေလးမ်ား က ကိုင္လာၾကသည္…. ပန္းၿခင္းေတြ မ်ားလိုက္တာ … ဆယ္ၿခင္း .. ဆယ့္ငါးၿခင္းေလာက္ရွိမည္…… လူဘ၀တြင္ သူ႔ တာ၀န္ေက်မႈမ်ား အတြက္…. အထိမ္းအမွတ္မ်ား ၿဖစ္သည္….ေနာက္မွ အေခါငး္ကိုတြန္းထုတ္လာၾကသည္
ငါအလွည္႔ေရာ ဒီလို ႏွေၿမာတသသူရွိပါ့မလား…. ငိုသူမ်ား ေစခ်င္….. လိုက္ပို႔ သူမ်ားေစခ်င္လွ်င္.. ကိုယ္ကလည္း လူအေတာ္မ်ားမ်ား ကို ေက်းဇးူၿပဳဖူးသူ…. ၿဖစ္မွ ရမည္……ေလာက မွာ အသံုး၀င္သူ ၿဖစ္မွရမည္…… တန္ဖိုးရွိသည္႔ အရာ ဆံုးရံႈးမွ လူဆိုတာ ႏွေၿမာတတ္သည္ ခ်ည္း…. တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆံုးရႈံးသြားမွ ပဲ ငိုၾကေပလိမ္႔မည္…. အသုဘလည္ းစည္ေပလိမ္႔မည္…..
ဒါဆို ငါေရာေလာကၾကီးမွာ တန္ဖိုးရွိတဲ့လူၿဖစ္ၿပီလား…
က်ြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မၿမင္ဖူး မသိဖူးေသာ က်ြန္ေတာ့ အကို ဆိုသူကေတာ့ ..ေသဆံုးၿပီ…ေလာက မွာ သူအထုိက္အေလ်ာက္တာ၀န္ေက်သြာ
က်ြန္ေတာ္ကေတာ့… လႈပ္ရွားသြားလာေနႏုိင္ေသးသည
ေသဆံုးၿခင္းႏွင့္ ရွင္သန္ၿခင္းၾကားမွာ ကြာၿခားမႈက အလႊာ ခပ္ပါးပါးပဲၿဖစ္သည္…. သို႔ ေသာ္ ႏွစ္ဘက္လံုးက နက္နဲလြန္းသည္…. ေသဆံဳးသြားရသည္မွာ မလြယ္ကူသလို … ရွင္သန္ရသည္မွာလည္ းအေတာ္ခက္ခဲသည္…..ခက္ခဲသည္႔
လက္ရွိက်ထားေသာ စာေမးပြဲသည္…. က်ရႈံးၿခင္းသာၿဖစ္သည္…. ေသဆံုးၿခင္းမဟုတ္ေသး…. ေသဆံုးမွပဲ ဒီတစ္ဘ၀စာ ရုန္းကုန္မႈကို အဆံုးသတ္ၿပီး ..ေနာက္တစ္ဘ၀ကို ရုန္းကန္မႈကို စတင္ႏုိင္မည္ၿဖစ္သည္…..
ေစာေစာက ၿမင္ခဲ့ရေသာ .. က်ြန္ေတာ့ အကိုလို႔ … အရက္သမားဦးေလးၾကိးလို…. သံလွညး္ေပၚခါခါ ခါခါ ႏွင့္ပါသြားေသာ အဖြားအိုလို…. က်ြန္ေတာ့္ ဘ၀က ၿပီးၿပတ္မသြားေသးပါ…. က်ြန္ေတာ္ရုန္းကန္ရလိမ္႔ဦး
တန္ဖိုးရွိရွိရုန္းကုန္ဖို႔
ေတြးေနစဥ္မွာပဲ .. က်ြန္ေတာ့ .. အစ္ကို ဘယ္ႏွစ္၀မး္ကြဲမွန္းမသိသူ၏ရ
ေသေသာသူၾကာရင္ေမ႔ပါမည္…. သို႔ ေသာ္ ကိုယ္ေရးေသာ သမိုင္းဆိုတာ သမိုင္းအၿဖစ္တြင္က်န္ေပဦးမ
ကားေပၚမတက္ခင္…. ေခါင္းတိုင္မွ တစ္ေငြ႔ ေငြ႔ ထြက္လာေသာ မီးခိုးမ်ား ကို ၾကည္႔မိသည္…… က်ြန္ေတာ္လည္း .. တစ္ေန႔ ဒီ မီးခိုးဘ၀နဲ႔ ပဲ အဆံုးသတ္ရမည္ၿဖစ္သည္…. သို႔ ေသာ္ .. အဆံုးမသတ္ခင္ကာ လသည္…. ကိုယ့္တန္ဖိုးကိုယ္ ၿမွင့္တင္…. ကိုယ့္ ဘ၀ကိုယ္ တိုးတက္ေအာင္လုပ္… ေလာကၾကီးအတြက္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက အသံုးက်သူအၿဖစ္ ရပ္တည္ရေပလိမ္႔မည္….. တရားမေတြ႔ေသးသူမိဳ႔ .... ကိုယ့္ကို ခ်စ္သူ… ခင္သူ… ႏွေၿမာသူ.. လြမ္းစြတ္တမး္တသူမ်ားေစခ်င္
ကားေမာင္းထြက္လာေတာ့ ေရေ၀းသုႆန္အား တက္ခ်က္လွည္႔ၾကည္႔ရင္း စိတ္ထဲက ေၿပာမိသည္…
(ခုေလာေလာဆယ္အတြက္ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ ပါတယ္….ဘယ္အခ်ိန္မွန္းမသိေပ
By: လင္းလြန္းညိဳ
07/07/2012 (11:59 AM)
==================
က်ြန္ေတာ္တို႔ သားအဖ ေရာက္ေတာ့ လူအေတာ္စံုေနၿပီၿဖစ္သည္….စံ
အေလာင္းကို ၿပင္ထားသည္က….. ေရေ၀းသုႆန္ ခန္းမ ေဆာင္ (၁) တြင္ၿဖစ္သည္…. ခန္းမ (၁) ဆိုသည္မွာ ေရေ၀းသုႆန္ မီးသၿဂိဳလ္စက္ႏွစ္လံုး၏ ညာဘက္ေထာင့္ဆံုး အေအးတိုက္ႏွင့္ကပ္လ်က္ခန္းမ
ခန္းမထဲ၀င္သြားေတာ့ … အေဖ႔ အစ္မ.. က်ြန္ေတာ့ အေဒၚႏွင့္…. သူမ၏ သမီး က်ြန္ေတာ့္ အစ္မတို႔ က လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္……. (ေအာင္ေအာင္… မေတြ႔တာေတာင္ၾကာၿပီ ….. ပို၀လာတယ္ေနာ္… ဒါနဲ႔ စာေမးပြဲေရာ… အေၿခအေန) က်ြန္ေတာ့အမ မွ ေမးၿခင္းၿဖစ္ပါသည္…… က်ြန္ေတာ္ အမုန္းဆံုးေမးခြန္းလည္း ၿဖစ္သည္…… ခုတေလာအေမးခံရဆံုးေမးခြန္းလ
က်ြန္ေတာ္ စာေမးပြဲက်ထားပါသည္….
စာေမးပြဲဆိုသည္ မွာ က်ြန္ေတာ္၏ အလုပ္စာေမးပြဲကို ဆိုလုိပါသည္….အရာရွိ ၿဖစ္ရန္ေၿဖရေသာစာေမးပြဲၿဖစ္
(အင္း…. က်တယ္ေလ….ေအာင္ေတာ့ ၿပန္ထြက္ေတာ့ မယ္… မေၿဖခ်င္ေတာ့ ဘူး…)
သူမက ေတာ့ ၀တ္ေက်တန္းေက်ေမးေပမယ့္ …. ေၿဖရသူ အတြက္က မခံသာ….. ဒါႏွင့္ပဲ … အသုဘရႈရန္… အေလာင္းၿပင္ထားရာ စင္ဘက္သို႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္……. အသုဘရႈ႔ ရမည္သာ ဆိုသည္…. ေသသူကုိ ကိုယ္လည္း သိသည္မဟုတ္…… မသိတာမွ လံုးလံုးကို မသိၿခင္းၿဖစ္သည္…ခန္းမထိပ္ေ
ေသသူက အသက္(၄၆)ႏွစ္….. ငယ္ငယ္ပဲရွိေသးသည္ဟုေၿပာရမည
ဆရာေလးမ်ား က သရဏဂံုလာတင္ေပးပါသည္…. ဆရာေလးမ်ား ၏ သရဏဂံု တင္သည္႔ အသံက ေဆြးေဆြးေၿမ႔ေၿမ႔…… မ်က္ရည္မခိုင္သူေတြ ငိုသည္…… က်ြန္ေတာ္လည္း အေနာက္နည္းနည္း ဆုတ္ေပးလုိက္သည္… ငိုခ်င္သူေတြ ငိုၾကပါေစ……. အေနာက္နားတြင္…. သစ္သားေခါင္းတစ္လံုးတင္ထားသ
(အေဖ က်ြန္ေတာ္ အၿပင္ကေနပဲ ေစာင့္ေနေတာ့မယ္….)
ဟုဆိုကာ… ခန္းမအၿပင္သို႔ ထြက္လာလိုက္သည္….. လူေတြကလည္း မ်ားလိုက္သည္႔ ၿဖစ္ခ်င္း… ခန္းမအၿပင္ဘက္ကို ပါလွ်ံထြက္ေနသည္…. ငါ့အလွည္႔ လိုလွ်င္ေကာ ဒီလိုအသုဘစည္ကားပါ့မလား……
(ဒီလူလူေတာ္ဗ်….. ႏွေၿမာတယ္ဗ်ာ…. တကယ္)
(အစားမဆင္ၿခင္လို႔ ဗ်…. လူက ေတာ္ရက္သားနဲ႔ အစားအေသာက္ကို မထိန္းတာေလ… .၀လြနး္ၿပီး …. ႏွလံုးအဆီပိတ္ေတာ့တာေပါ့…ေဟ
(သူ႔ မိသားစုေတာ့ မလြယ္ဘူးဗ်ာ…. သားေလးကတစ္ေယာက္က်န္ခဲ့ေသးတ
(စိတ္မထိန္းႏိုင္လု႔ိထြက္လာ
က်ြန္ေတာ့ ေဘးမွလူမ်ား ေၿပာေသာစကားမ်ားၿဖစ္သည္…. ေအာ္… ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႔ အသုဘ စည္ကားတာကိုး…… ပူေဆြးသူေတြမ်ားၾကတာကိုး…..
အေအးတိုက္ တံခါး၀တြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကို လုိက္ဖတ္ေနမိၿပန္သည္….. ည ၂၀နာရီေနာက္ပိုင္း အေလာင္းသယ္လွ်င္…. ကာယကံရွင္တစ္ဦးလိုက္ေပးရမည
ဂ်ိမ္း ဂ်လိမ္း ဂ်လိမ္း…. ဂ်မ္း ဂ်မ္း ဂ်မ္း….
သံလွည္း တစ္စင္းအနားမွၿဖတ္သြားတာၿဖစ
ေနာက္ကေန ေနာက္အေလာင္းတစ္ေလာင္းလိုက္
အေလာင္းက …. သံလွည္းတဂ်ိမ္းဂ်ိ္မ္းတြန္း
ခန္းမတစ္ခုတြင္ေတာ့….. ပထမတြန္းထုတ္လာသည္ ေယာက္က်ားၾကီးကို အေလာင္းၿပင္ထားသည္ကိုသြားေတ
ဒါႏွင့္ ခန္းမထဲ ခပ္တည္တည္ပဲ ၀င္သြားလိုက္သည္…. ဒီအသုဘကေတာ့ မစည္…. ေတာ္ေတာ့ကို မစည္…. ထိုင္ခံုတစ္၀က္ေတာင္လူမၿပည္
အေလာင္းကုိ ၾကည္႔ရတာ ပါးရိုးနရိုးမ်ား ခ်ိဳင့္ေနသည္…. မေသခင္က အေတာ္ ေသာက္စားထားပံုရသည္…. ထို အခ်ိန္တြင္လူတစ္ေယာက္ထလာၿပီ
(ကဲ ရဲေဘာ္ၾကိး မင္းေရွ႔ တန္းကေန က်ဆံုးသြားတာကို ၀မး္နည္းပါတယ္…. ငါတုိ႔ လညး္ ဆက္လို္က္လာမွာပါကြာ.. ဟားဟား…. ဘာပဲ ေၿပာေၿပာ ရပ္ကြက္ထဲေတာ့ ၀မး္သာၾကမွာကြ… မင္းေကာ္ေကာ္ဆဲေနတဲ့ ဒဏ္က အားလံုးလြတ္သြားၿပီေလ…. ) ဟု ခပ္တိုးတုိး လာေၿပာသည္…
အသုဘရွင္မ်ား မၾကားေအာင္ၿဖစ္သည္….
အသုဘရွင္မ်ား ၾကားလွ်င္ေကာ…. ေရွ႔ ဆုံးတန္းတြင္ ထိုင္ေနသည္က ထုိ လူၾကီး ၏ မိန္းမၿဖစ္ဟန္တူသည္… ခံုေပၚေၿခေထာက္တင္ထိုင္ရင္း
(ေအးဟယ္… ေသသြားတာပဲ ေအးပါတယ္…. ငါမလဲ သူ႔ ၿပဳစုရတာနဲ႔ ေစ်းေရာင္းရတယ္ကို မရွိဘူး…. ဒီကြမး္ယာဆိုင္ကယ္ေနလို႔ ေပါ့.. ဒါေတာင္ဒင္းက.. စိတ္ဆိုးရင္.. ဆုိင္ကို ထကန္ရင္ကန္ေသးတာ …… ငါကေတာ့ ၀မ္းေတာင္မနည္းဘူး…… ဟြန္း)
ခပ္တည္တည္ပဲ ေသသူေရွ႔ မွာ ေသသူ ႔ အတင္းကို တုတ္ေနသည္…… ထိုအခ်ိန္တြင္…. ခပ္ငယ္ ငယ္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အနားေရာက္လာၿပီး
(ဥိးက ဘယ္ကလဲ…. သမီးအေဖနဲ႔ အသိလား… ထိုင္ပါဦးရွင့္)
(ေအာ္ … အင္း.. ဟုတ္တယ္… သူက ဦးနဲ႔ ဆံုဖူးတယ္… အရမ္းေတာ့ မရင္းနီးပါဘူး.. .အခု ဟိုဘက္က အသုဘ တစ္ခုပို႔ ရင္း တိုက္တုိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေတြ႔လ
လွီးလႊဲ ေရြ႔ အေတာ္ေၿဖယူရသည္….. ဟုတ္သည္ေလ…. ကိုယ္ႏွင့္ ဘာမွ မပတ္သက္ပဲ အသုဘလာရႈ႔ မိေနသည္ကိုး.. လုိက္ပို႔မိေနသည္ကိုး….
(အသုဘကေတာ့ မစည္ပါဘူးဦးရယ္…. ဒိလူ
ဆယ္ေယာက္ဆယ့္ငါးေယာက္ေတာင္မ
( သမီးက အေဖေသေတာ့ ၀မး္ေတာ့ နည္းမိပါတယ္….. ဒါေပမယ့္ေလ…. ၀န္တစ္ခုေပါ့သြားသလိုပဲ…သမီ
(ဟို.. ဒီလိုပါပဲ သမီးရယ္…သမီးေဖေဖနဲ႔ က .. မိတ္ေဆြေတြပါ…. ဆံုဖူးတယ္ဆိုရံုပါပဲ… ကဲကဲ ..ဦးလည္း ဟိုဘက္ခန္းမၿပန္သြားလိုက္ဦ
ဟုဆိုကာ ေကြ႔ပတ္ထြက္ခဲ့ရသည္……
ေၾသာ္ ….. ခ်မ္းသာသာ ဆင္းရဲရဲ ေနာက္ဆံုး ဒိမွာပဲ လာစုၾကရတယ္ ဆိုေပတဲ့….. တစ္ရက္ တည္း သၿဂိဳလ္ၾကမယ့္ အေလာင္းႏွစ္ေလာင္းေတာင္…. လိုက္ပို႔ သူခ်င္းမတူ….. ပူေဆြးတာခ်င္းမတူ…..
ငိုသူမရွိတဲ့ အသုဘနွင့္ …. ငုိသူမ်ားလြန္းတဲ့ အသုဘ….. ေအာ္… ဘာေတြေၾကာင့္ကြာၿခားသြားတာလ
ဒီလူႏွစ္ေယာက္ဟာ… တကယ္ဆို ခဏေလာက္ၾကာရင္ ၿပာဘ၀ေရာက္ေတာ့ မွာပဲ….
သူတို႔ တင္ထားေသာ စင္အၿမင့္ခ်ငး္ကလည္း အတူတူပဲ….. ၿပင္ဆင္ထားပံုခ်င္းသာ အနည္းငယ္ကြာၿပီး…မလႈပ္ႏိုင္
ဒါဆို ဘာေတြကြာၿခားေနတာလဲ…..
သူတို႔ အသက္ရွင္စဥ္က လုပ္ရပ္ေတြေပါ့….. သူတို႔ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ ဘယ္ေလာက္ေက်းဇူးၿပဳဖူးလဲ ဆိုတာေတြေပါ့…. သူတို႔ ဘ၀ကို ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိေအာင္ ေနခဲ့သလဲဆိုတာေတြေပါ့….
ထိုအခ်ိန္တြင္ .. ခန္းမ (၁ ) မွ ေၾကးစည္ထုသံၾကားသၿဖင့ ္ ခပ္သြက္သြက္ပဲေလွ်ာက္လာခဲ့လ
ေရွ႔ဆံုးမွ.. ေသသူ၏ ဓာတ္ပံုကိုင္လာၿပီး အေနာက္မွ ပန္းၿခင္းမ်ားကို လူငယ္ေလးမ်ား က ကိုင္လာၾကသည္…. ပန္းၿခင္းေတြ မ်ားလိုက္တာ … ဆယ္ၿခင္း .. ဆယ့္ငါးၿခင္းေလာက္ရွိမည္…… လူဘ၀တြင္ သူ႔ တာ၀န္ေက်မႈမ်ား အတြက္…. အထိမ္းအမွတ္မ်ား ၿဖစ္သည္….ေနာက္မွ အေခါငး္ကိုတြန္းထုတ္လာၾကသည္
ငါအလွည္႔ေရာ ဒီလို ႏွေၿမာတသသူရွိပါ့မလား…. ငိုသူမ်ား ေစခ်င္….. လိုက္ပို႔ သူမ်ားေစခ်င္လွ်င္.. ကိုယ္ကလည္း လူအေတာ္မ်ားမ်ား ကို ေက်းဇးူၿပဳဖူးသူ…. ၿဖစ္မွ ရမည္……ေလာက မွာ အသံုး၀င္သူ ၿဖစ္မွရမည္…… တန္ဖိုးရွိသည္႔ အရာ ဆံုးရံႈးမွ လူဆိုတာ ႏွေၿမာတတ္သည္ ခ်ည္း…. တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆံုးရႈံးသြားမွ ပဲ ငိုၾကေပလိမ္႔မည္…. အသုဘလည္ းစည္ေပလိမ္႔မည္…..
ဒါဆို ငါေရာေလာကၾကီးမွာ တန္ဖိုးရွိတဲ့လူၿဖစ္ၿပီလား…
က်ြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မၿမင္ဖူး မသိဖူးေသာ က်ြန္ေတာ့ အကို ဆိုသူကေတာ့ ..ေသဆံုးၿပီ…ေလာက မွာ သူအထုိက္အေလ်ာက္တာ၀န္ေက်သြာ
က်ြန္ေတာ္ကေတာ့… လႈပ္ရွားသြားလာေနႏုိင္ေသးသည
ေသဆံုးၿခင္းႏွင့္ ရွင္သန္ၿခင္းၾကားမွာ ကြာၿခားမႈက အလႊာ ခပ္ပါးပါးပဲၿဖစ္သည္…. သို႔ ေသာ္ ႏွစ္ဘက္လံုးက နက္နဲလြန္းသည္…. ေသဆံဳးသြားရသည္မွာ မလြယ္ကူသလို … ရွင္သန္ရသည္မွာလည္ းအေတာ္ခက္ခဲသည္…..ခက္ခဲသည္႔
လက္ရွိက်ထားေသာ စာေမးပြဲသည္…. က်ရႈံးၿခင္းသာၿဖစ္သည္…. ေသဆံုးၿခင္းမဟုတ္ေသး…. ေသဆံုးမွပဲ ဒီတစ္ဘ၀စာ ရုန္းကုန္မႈကို အဆံုးသတ္ၿပီး ..ေနာက္တစ္ဘ၀ကို ရုန္းကန္မႈကို စတင္ႏုိင္မည္ၿဖစ္သည္…..
ေစာေစာက ၿမင္ခဲ့ရေသာ .. က်ြန္ေတာ့ အကိုလို႔ … အရက္သမားဦးေလးၾကိးလို…. သံလွညး္ေပၚခါခါ ခါခါ ႏွင့္ပါသြားေသာ အဖြားအိုလို…. က်ြန္ေတာ့္ ဘ၀က ၿပီးၿပတ္မသြားေသးပါ…. က်ြန္ေတာ္ရုန္းကန္ရလိမ္႔ဦး
တန္ဖိုးရွိရွိရုန္းကုန္ဖို႔
ေတြးေနစဥ္မွာပဲ .. က်ြန္ေတာ့ .. အစ္ကို ဘယ္ႏွစ္၀မး္ကြဲမွန္းမသိသူ၏ရ
ေသေသာသူၾကာရင္ေမ႔ပါမည္…. သို႔ ေသာ္ ကိုယ္ေရးေသာ သမိုင္းဆိုတာ သမိုင္းအၿဖစ္တြင္က်န္ေပဦးမ
ကားေပၚမတက္ခင္…. ေခါင္းတိုင္မွ တစ္ေငြ႔ ေငြ႔ ထြက္လာေသာ မီးခိုးမ်ား ကို ၾကည္႔မိသည္…… က်ြန္ေတာ္လည္း .. တစ္ေန႔ ဒီ မီးခိုးဘ၀နဲ႔ ပဲ အဆံုးသတ္ရမည္ၿဖစ္သည္…. သို႔ ေသာ္ .. အဆံုးမသတ္ခင္ကာ လသည္…. ကိုယ့္တန္ဖိုးကိုယ္ ၿမွင့္တင္…. ကိုယ့္ ဘ၀ကိုယ္ တိုးတက္ေအာင္လုပ္… ေလာကၾကီးအတြက္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက အသံုးက်သူအၿဖစ္ ရပ္တည္ရေပလိမ္႔မည္….. တရားမေတြ႔ေသးသူမိဳ႔ .... ကိုယ့္ကို ခ်စ္သူ… ခင္သူ… ႏွေၿမာသူ.. လြမ္းစြတ္တမး္တသူမ်ားေစခ်င္
ကားေမာင္းထြက္လာေတာ့ ေရေ၀းသုႆန္အား တက္ခ်က္လွည္႔ၾကည္႔ရင္း စိတ္ထဲက ေၿပာမိသည္…
(ခုေလာေလာဆယ္အတြက္ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ ပါတယ္….ဘယ္အခ်ိန္မွန္းမသိေပ
By: လင္းလြန္းညိဳ
07/07/2012 (11:59 AM)
0 comments:
Post a Comment